0 respect 30-11-2022 09:24 op
@_B_V_, dementie en kanker zijn beiden vreselijke ziekten. Maar bij dementie ben je de regie over je eigen leven kwijt en bij kanker kun je doorgaans nog zelf bepalen tot hoever je wilt gaan met behandelen. Mijn vader had blaaskanker was 65 jaar toen het werd ontdekt en wilde graag nog een aantal jaren leven. Hij kreeg chemo, hele zware kuren waarvan hij echt ziek werd, werd geopereerd, kreeg een stoma. Dan weer bestralingen en daarna even rust. Daarna toch weer een uitzaaiing. Dit keer in de darmen maar prima te behandelen. Weer chemo en bestralingen weer een operatie en weer een stoma erbij. We zijn zo echt zes jaar verder gegaan. Dit is geen probleem want hij kon zelf aangeven tot hoever hij wilde gaan. Maar na zes jaar was het voldoende. Toen er opnieuw kanker werd geconstateerd wilde hij euthanasie. Ik heb veel bewondering voor hem gehad voor zijn levenslust en moed maar zoals gezegd bij Alzheimer gaat vaak een ander voor jou beslissen.

1 respect 30-11-2022 09:16 op
@ekiroj27, ik denk dat het toch even iets anders ligt. Mijn schrikbeeld is om in een verpleeghuis terecht te komen. En dat is niet omdat u er werkt hoor. Het gaat om het idee dat je de regie over je leven uit handen moet geven aan anderen. Medicatie tegen Alzheimer zou voor mij een optie zijn als het preventief zou worden gegeven. Zoals wij nu in de winter bijvoorbeeld een vitamine D tabletje nemen. Als je vergeetachtig bent geworden en de gevolgen van dementie gaat ervaren is dit eigenlijk al te laat. Juist het moment dat je gaat beseffen dat je achteruit gaat, je geheugen je in de steek laat is heel confronteren. Heel veel bewondering heb ik voor u. Werken met dementerenden is zwaar. Nog veel succes.

0 respect 30-11-2022 09:08 op
@Pascal85, ik heb een CVA gehad. Dementie is vreselijk maar wis de gevolgen van een CVA ook niet uit. Lopen is een probleem. Ik heb heel weinig energie. Na het douchen, aankleden en ontbijten is het weer rust nemen. Mijn agenda moet leeg blijven want iedere afspraak is te vermoeiend. Bezoek is gezellig maar is zo vermoeiend dat ik na een half uurtje niet meer kan deelnemen aan het gesprek. Het wordt een onsamenhangend verhaal en mensen snappen mij niet meer. Echt iets onder handen nemen lukt niet omdat de coördinatie in mijn linkerhand ontbreekt. Niet te licht denken inderdaad over een CVA. Overigens heb ik ook gehoord dat een hersenbloeding vaak wel dodelijk is maar juist heel pijnlijk voor de dood intreedt.

3 respect 30-11-2022 09:00 op
@Inge_Posch_accaef, heel aangrijpend uw verhaal over Betty. Het is toch triest dat wij geen keuze hebben over wanneer wij deze wereld willen verlaten. Het is toch triest dat mensen met een doodswens kiezen voor vreselijke alternatieven om dit te realiseren. Ik ben 57 jaar, ben hartpatiënt en heb een herseninfarct gehad waardoor ik gehandicapt ben geraakt. Toen corona uitbrak direct contact opgenomen met de huisarts. Ik wilde beslist niet op de IC worden opgenomen. Niemand kon mij immers aangeven welke kwaliteit van leven ik daarna nog zou hebben. Na dit gesprek viel een last van mijn schouders. Ik hoop nog altijd dat de wet 'voltooid leven' wordt aangenomen. De regie in eigen hand houden. Het moet een mensenrecht zijn.

1 respect 30-11-2022 08:53 op
@Carine124, in mijn directe familie komt Alzheimer voor. Ik heb dus van heel dichtbij gezien wat deze ziekte met een mens doet en nu, zonder dat bij mij een vorm van dementie is aangetoond al diverse malen met de huisarts hierover gesprekken gevoerd. Als ik merk dat mijn geheugen achteruit gaat en er is sprake van dementie dan wil ik zelf bepalen tot hoever ik wil gaan met behandelingen. Vergeet u niet dat wanneer je je bewust wordt dat je dingen vergeet juist de meest ingrijpende periode is? De vraag is dan wil je juist deze periode nog langer rekken? Wanneer de ziekte verder is gevorderd is het besef van hier en nu verdwenen. Deze mensen beseffen niet meer dat zij leven. Ze doen hun mond open als er een lepel komt en doen hun ogen open als ze geluid horen. Kwaliteit van leven is er niet, het gaat om comfortabel afscheid nemen. Willen wij dit dan langer uitstellen door medicijnen? Het is fijn hoor dat er onderzoek naar wordt gedaan maar wel iets om over na te denken.

5 respect 30-11-2022 08:35 op
@Gaet_Jeniksan, ook ik heb verschillende familieleden gehad die Alzheimer hadden. Of zij daadwerkelijk aan Alzheimer zijn overleden betwijfel ik. Het is vaak een combinatie van factoren. Ze worden kwetsbaarder en zijn vele malen bevattelijker voor andere virussen. Ik blijf Alzheimer/dementie echt een vreselijke ziekte vinden. Het compleet verliezen van de regie over je eigen leven, de angsten, de onrust, het verlies van realiteit. Voor mij is dit zo'n schrikbeeld dat ik al verschillende malen bij mijn huisarts te kennen heb gegeven niet verder meer behandeld te willen worden. Ook niet voor andere kwalen. Als bijwerkingen van een medicijn een hersenbloeding of zwelling van de hersenen is moet je wel goed nadenken of je dan echt voor een medicijn kiest. Ik ben zelf getroffen door een herseninfarct en moet zeggen dat dit ook dagelijkse beperkingen geeft. Ook geen pretje. Laten we hopen dat we voorlopig nog gezond blijven maar nadenken over tot hoever we willen gaan is belangrijk.

9 respect 30-11-2022 08:23 op
Reb_feebdd, mijn oma is in 1999 overleden op 89 jarige leeftijd en was de laatste jaren van haar leeftijd flink vergeetachtig. Het zal Alzheimer zijn geweest maar er is nooit een diagnose gesteld na onderzoek. Bij mijn tante is dat wel gebeurd en zij werd na de diagnose Alzheimer behandeld. Behandeld klinkt zwaar maar het ging om één tabletje per dag maar desondanks ging zij toch achteruit. De vraag is en blijft toch 'wat als'. Als zij dit medicijn niet had genomen had zij dan harder achteruit gegaan of was het iets van 'we doen iets"? Alzheimer, dementie, het is een afschuwelijke ziekte. Zeker voor de naasten. Ik wens u heel veel sterkte. Het enige dat je kunt doen is geruststellen en je proberen te blijven verplaatsen in hun wereld.

116 respect 29-11-2022 22:29 op
Voor gezonde mensen is het niet in te denken welke impact een herseninfarct heeft. Ik ben 12 jaar geleden getroffen door een herseninfarct. In mijn slaap en zomaar vanuit het niets. Uit bed komen lukte ternauwernood en dan merk je dat één kant van je lichaam dat kort daarvoor nog normaal functioneerde ineens is uitgeschakeld. We zijn nu dan een tijdje verder. Ik heb een loopbeperking aan dit alles overgehouden maar nog erger zijn de onzichtbare problemen die ik nog dagelijks ondervind. Concentratieproblemen, gebrek aan energie, enorm veel hinder van omgevingsgeluiden doordat alle geluiden in hetzelfde volume binnen komen. Dit zijn echt dingen die worden onderschat. Ik hoop voor Marc dat hij weer volledig zal herstellen. Iets wat ik wel heb geleerd is dat het niet gewoon is dat je gezond bent. Het is de grootste rijkdom die je kunt hebben.

0 respect 29-11-2022 18:38 op
@Karin62, meent u dat? Dit is toch triest? Ik weet wel dat minima in Amsterdam in plaats van € 1300 energiecompensatie € 1800 hebben ontvangen. Er kon niet worden achterhaald wie al eerder was gecompenseerd maar dit hoort landelijk te zijn geregeld

1 respect 29-11-2022 18:03 op
JTvanZuiderveld, een koelkast, wasmachine, kleding aanschaffen vanuit de bijzondere bijstand? Ik weet dat dit jaren geleden inderdaad mogelijk was maar dit is al lang achterhaald.

0 respect 29-11-2022 17:51 op
@Hetiszo, maar iedereen gelijk betekent ook niet dat iedereen even arm is. Het verschil is groot en lijkt alleen maar groter te worden en dan wordt het wel een probleem

3 respect 29-11-2022 17:37 op
@BruceLee, ik ontvang een bijstandsuitkering maar een echt mensonwaardig bestaan is het niet hoor. Wel is het heel goed nadenken en een balans zoeken tussen inkomsten en uitgaven. Het meest kwetst mij dat mensen altijd maar denken dat bijstandsgerechtigden liever niet willen werken, lui zijn, het beter hebben dan werkenden en van alle kanten geld toegeschoven krijgen. Mijn leven is niet gevuld met luxe. Integendeel. Maar ik ben tevreden. Ik ben door een herseninfarct gehandicapt (even erbij vermelden voordat ik hier ga lezen dat ik een baan moet zoeken) en dus zal tot mijn pensioen met deze uitkering moeten doen. Boodschappen doen alleen is al een uitdaging. Waar zijn de reclames, hoeveel heb ik te besteden want al zo vaak gehoord bij de kassa 'u heeft te weinig saldo'. Ik ben blij dat er een uitkering bestaat zodat ik in ieder geval mijn vaste lasten kan betalen. En ja, dubbel genieten van een kopje koffie op het balkonnetje als het zonnetje schijnt. Gelukkig is dat zonnetje nog gratis

1 respect 29-11-2022 17:29 op
@Spekje, maar u heeft het nu over geld kado krijgen. Ik krijg een bijstandsuitkering. Heb een zorgverzekering met € 500,00 dekking voor tandartskosten. Op een gegeven moment moest ik een kroon. Kosten € 800,00. En dan is er een probleem. Je kunt twee dingen doen. 1. € 300,00 aannemen van familie of 2, bijzondere bijstand aanvragen bij de Gemeente. Soms is ondersteuning écht nodig om niet nog verder op kosten van de maatschappij te leven. Ik heb het overigens zelf kunnen oplossen omdat ik heel zuinig leef maar het is even een voorbeeld.

0 respect 29-11-2022 17:15 op
Bijstand is eigenlijk net als heel veel uitkeringen een stukje solidariteit. Maar iedereen blijft maar roepen dat wanneer je werkt je belasting betaald waarin de mensen die in de bijstand lopen weer worden onderhouden terwijl zij niets meer bijdragen. Aan de andere kant, je zou ook kunnen voorstellen dat familie voor elkaar gaat zorgen. Bijstand afschaffen en geld overmaken aan de neef, nicht, broer, zus, oom of tante die het net even minder hebben. Zouden we daarop zitten te wachten? Ik denk het echt niet.

0 respect 29-11-2022 17:08 op
@Alex_Velde, dit zal inderdaad niet altijd gebeuren maar dan moet er cash worden afgerekend. Ik ben zelf bijstandsgerechtigd en heb al heel vaak mijn bankafschriften moeten meesturen van bijvoorbeeld de laatste drie maanden. Ja en dan kan natuurlijk wel precies gekeken worden naar de bedragen die zijn bijgeschreven.

0 respect 29-11-2022 17:04 op
@JF_de_Nooijer, het klopt wat u zegt. Sommigen geven nog heel steeds veel geld uit voor luxe. Maar dit is ook het punt. Of we kunnen ons enorm goed redden op financieel gebied óf we moeten eten uit de vuilnisbak. Arm en rijk; de kloof wordt steeds duidelijker zichtbaar. Op tv ook veel commercials. U rijdt al een leaseauto vanaf € 346,00 per maand. Ik neem het voor kennisgeving aan maar hoop wel dat mensen beseffen dat dit echt een heel groot bedrag is.

3 respect 29-11-2022 16:59 op
@GHansard, u bedoet dan dat u iemand zou aangeven? Laatst stond ik in de rij bij de kassa van een supermarkt. Voor mij stond een mevrouw, een jaar of 40 en sjofeltjes gekleed. Ze laadde haar artikelen uit op de band bij de kassa. Ik mocht wel voorgaan zei ze. Maar waarom zou ik voor moeten gaan. We moeten allemaal op onze beurt wachten. Maar ineens ontwaarde ik een doosje onder de boodschappenkar. In die doos zaten kaas, afbakbroodjes, een pak melk en wat appelen. Ze rekende de boodschappen op de band af en vergat de boodschappen die onderop stonden. Normaal zou ik zeggen dat iemand iets vergeet af te rekenen. Maar nu kan ik dat niet over mijn hart verkrijgen. Gewone echt noodzakelijke boodschappen die mensen nu gaan stelen hoe triest kunnen we het niet krijgen. Nee hoor, ik doe niets. Heel soms is sociale controle ook even wegkijken of anders zorgen dat een ander niets te kort komt.

8 respect 29-11-2022 16:48 op
@Roel_NL, u heeft mij even laten nadenken. Bijstandsgerechtigden zijn vaak mensen met verschillende problematiek schrijft u. Misschien heeft u wel gelijk. Ik ben zelf bijstandsgerechtigd. Ik heb 25 jaar gewerkt, was vaak ziek i.v.m. hartklachten doch een oorzaak kon niet worden gevonden ondanks de talloze onderzoeken die ik heb gehad. Mensen geloofden mij niet. Het was psychisch, ik stelde me aan en gewoon lui. Mijn werkgever had ook zijn bedenkingen dus bij de eerstvolgende reorganisatie kreeg ik ontslag. Ik belandde in de WW. 2007, Precies ook het moment van de crisis en dus grote werkloosheid. En dan 43 jaar. Na 650 sollicitaties kwam de bijstand om de hoek en kort nadat ik bijstand kreeg werd ik getroffen door een herseninfarct. Ik raakte gehandicapt. Maar eenmaal in de bijstand is er geen weg terug. Een andere uitkering aanvragen gaat niet en dus blijf ik te boek staan als werkzoekend. En ondanks alle beperkingen blijven ze mij maar oproepen. Ja idd. ik ben ook problematisch.

2 respect 29-11-2022 16:39 op
@Spekje, maar het kunnen ook de net iets te dure tandartskosten zijn. Kosten die niet meer door de verzekering worden gedekt. De medische hulpmiddelen die op eigen kosten moeten worden aangeschaft.

1 respect 29-11-2022 14:29 op
@itsMe1, geen idee of er sprake is van een gemeentelijke maatregel maar uit welke hoek de maatregel ook komt, het is toch vreemd dat gemeenten dit zelf bepalen dan. Maar ik weet ook dat inwoners van de Gemeente Amsterdam € 500,00 extra energiecompensatie hebben gehad. Dus bovenop de afgekondigde € 1300,00. Er zullen dus ongetwijfeld verschillen zijn.

1 respect 29-11-2022 14:26 op
@Bianca1, het blijft me toch allemaal verbazen. Ik ben zelf bijstandsgerechtigd maar al bij aanvang toen ik mijn uitkering ging aanvragen moest ik alle bezittingen opgeven. Zelfs mijn auto kreeg een waardebepaling. Hiervoor werd de koerslijst van de ANWB gebruikt. Sieraden, kunst, mijn spaarrekening, alles werd doorgelicht. Zou dat bij die mevrouw dan niet zijn gedaan? Of heeft zij dit gewoon verzwegen?

5 respect 29-11-2022 12:41 op
@Corneal, in december 2020 was een mevrouw in het nieuws waarvan de boodschappen die zij van haar moeder kreeg werd gezien als gift en waarvan de geldswaarde in mindering had moeten worden gebracht op haar bijstandsuitkering. Ik ben zelf bijstandsgerechtigd en kreeg in juni 2021 van de gemeente bericht dat bijstandsgerechtigden een gift aan mochten nemen van maximaal € 1200,00 per jaar. Dus eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom dit nu het nieuws haalt. Wat het verkopen van spullen via Marktplaats en het mogen houden van 15% van de inkomsten is dit wel een nieuwe regel.

15 respect 28-11-2022 22:58 op
@C003, Fijn hoor dat u het voor de bijstandsgerechtigden opneemt maar zelfs ik als bijstandsgerechtigde kan soms de reacties ook wel begrijpen van hen die werken. Het lijkt allemaal zó mooi om niet te hoeven werken maar voor velen is het ook gewoon sociale uitsluiting, rond moeten komen van een lage uitkering en verstoken zijn van iedere luxe. Verjaardagen vier ik met een telefoontje omdat het cadeautje niet gekocht kan worden, iedere dag moet ik kijken of er een toeslag is gestort en er nog geld op mijn rekening staat voor een boodschap. Ik ben gehandicapt door een herseninfarct dus een inkomensverbetering zal er niet meer zijn maar ondanks dat denk ik niet dat een werkend iemand wil ruilen.

12 respect 28-11-2022 22:53 op
@War_Head, u heeft een punt. Eenmaal in de bijstand is het dagelijks afwegen. Ik ontvang een bedrag aan uitkering en op basis van dat bedrag krijg ik mijn toeslagen. Als ik ga werken, wat doen ze dan met de toeslagen? Worden deze minder? Welke kosten moet ik maken als ik ga werken? Moet ik reizen? Wat kost een abonnement op het OV, hoe duur is de benzine? En als het werk stopt, hoe lang gaat het dan niet duren voor je weer een goed lopende uitkering hebt? We willen graag allemaal wat financiële zekerheid en die heb je niet als inkomsten continue gaan wisselen.

13 respect 28-11-2022 22:49 op
@Mr_hammertime, ik heb nog een tijdje gewerkt toen ik in de bijstand zat. Het ging maar om een paar uurtjes per week dus veel opleveren deed het niet maar ik wilde mijn steentje bijdragen. Omdat de werklocaties niet met het OV te bereiken waren was ik aangewezen op eigen vervoer. Dit werd dus de auto omdat het vaak werk in de avonduren was en er 40 kilometer moest worden gereisd. Inkomsten uit werk werden volledig ingehouden en reiskosten werden echt minimaal vergoed. Om precies te zijn kreeg ik € 2,61 per gewerkte dag. Ik moest dus geld meebrengen om te kunnen werken. Denk niet dat velen dat zullen doen.